Wywieranie wpływu to kluczowy element przywództwa, który znajduje się w centrum uwagi zarówno Johna Maxwella, jak i Tima Elmore’a. Obaj autorzy rozważają, w jaki sposób liderzy mogą skutecznie wpływać na innych, jednak ich podejścia różnią się w kilku istotnych aspektach. Pokusiłem się o własną analizę ich perspektywy na podstawie książek „Bądź liderem 2.0” – J.C. Maxwella i „8 paradoksów przywództwa” Tima Elmore’a.

Autorem książki „8 paradoksów przywództwa” jest właśnie Tim Elmore – amerykański autor, mówca i ekspert w dziedzinie przywództwa, który specjalizuje się w pracy z młodymi liderami oraz pokoleniem Z i millenialsami. Elmore jest założycielem organizacji Growing Leaders, która ma na celu szkolenie i rozwój młodych liderów, pomagając im w kształtowaniu umiejętności przywódczych oraz zrozumieniu, jak poruszać się w dynamicznie zmieniającym się świecie. Tim jest również swego rodzaju wychowankiem Johna Maxwell`a

Tim jest także autorem wielu innych książek o tematyce przywództwa, w których łączy swoje doświadczenie w pracy z młodymi ludźmi i nowoczesne podejście do liderstwa. Jest szczególnie znany z analizy współczesnych wyzwań stojących przed liderami w szybko zmieniającym się środowisku zawodowym, w którym technologie, oczekiwania społeczne i kultura pracy ciągle się zmieniają.

Elmore często występuje jako mówca na konferencjach i wydarzeniach poświęconych rozwojowi liderów, a jego podejście wyróżnia się naciskiem na adaptacyjność, emocjonalną inteligencję oraz empatię w przywództwie.

1. Wywieranie wpływu według Johna Maxwella („Bądź liderem 2.0”)

John Maxwell definiuje przywództwo jednym jakże prostym zdaniem: „Przywództwo to wpływ, nic więcej, nic mniej”. W „Bądź liderem 2.0” rozwija tę ideę, podkreślając, że kluczowym aspektem skutecznego przywództwa jest umiejętność wpływania na innych w sposób procesowy, pozytywny i trwały.

Główne zasady wywierania wpływu według Maxwella:

1. Relacje jako podstawa wpływu: Maxwell argumentuje, że silne relacje są fundamentem wpływowego przywództwa. Liderzy, którzy budują autentyczne, pełne zaufania relacje, są w stanie wpływać na innych w sposób naturalny i bez potrzeby odwoływania się do formalnej władzy. Relacje opierają się na wzajemnym zrozumieniu, szacunku i wspólnych wartościach.
2. Przywództwo jako proces: Wywieranie wpływu to nie jednorazowe działanie, ale długotrwały proces. Maxwell wprowadza koncepcję z jednego ze wcześniejszych dzieł  „5 poziomów przywództwa”, w której każdy poziom charakteryzuje inny rodzaj relacji lidera z ludźmi. Na wyższych poziomach przywództwa, wpływ wynika z lojalności i osobistego zaangażowania, a nie z tytułu czy formalnej pozycji.
3. Autorytet a władza: Maxwell podkreśla różnicę między autorytetem a władzą. Autorytet lidera wynika z jego charakteru, umiejętności i postawy, natomiast władza to narzędzie formalne. Skuteczni liderzy opierają swój wpływ na autorytecie, który zdobywają poprzez służenie innym, rozwijanie zespołu i dostarczanie wartości.
4. Wartości i integralność (spójność?): Istotnym aspektem wywierania wpływu jest zgodność działań lidera z jego wartościami. Lider o silnych zasadach moralnych, kierujący się integralnością co w języku polskim bardziej mi odpowiada słowo “spójność”, ma większy wpływ na otoczenie, ponieważ zyskuje zaufanie i szacunek innych.

2. Wywieranie wpływu według Tima Elmore’a („8 paradoksów przywództwa”)

W tej właśnie książce „8 paradoksów przywództwa” Tim Elmore przedstawia bardziej nowoczesne i nieco kontrastujące podejście do przywództwa, które opiera się na paradoksach i przeciwieństwach – bardzo to zresztą sprytne i przewrotne zważywszy, że Tim jest swego rodzaju wychowankiem Johna Maxwell`a. Elmore twierdzi, że nowoczesne przywództwo (jakkolwiek to rozumieć) wymaga elastyczności i gotowości do zaakceptowania pozornie sprzecznych postaw i strategii. Wywieranie wpływu jest tutaj bardziej złożone i wielowymiarowe. Właśnie ta wielowymiarowość mnie zaintrygowała.

Kluczowe zasady wywierania wpływu według Elmore’a:

1. Zdolność do balansowania sprzecznościami: Elmore argumentuje, że skuteczni liderzy muszą jednocześnie być pewni siebie i pokorni, odważni i wrażliwi, elastyczni i zdeterminowani. Bezsprzecznie jednak wiarygodni w tym co  faktycznie mówią a co robią. Takie paradoksy są kluczem do zdobycia wpływu, ponieważ umożliwiają liderowi dostosowanie swojego stylu przywództwa do różnych sytuacji i potrzeb zespołu.
2. Empatia jako narzędzie wpływu: W nowoczesnym przywództwie Elmor`e kładzie duży nacisk na empatię i zrozumienie emocji innych ludzi. Lider, który potrafi zrozumieć perspektywę swoich pracowników i odpowiednio na nią reagować, zyskuje większy wpływ. Elmore sugeruje, że współczesny lider to osoba, która bardziej wsłuchuje się w potrzeby innych niż narzuca swoje własne rozwiązani, co więcej – nie ogranicza.
3. Transparentność i autentyczność: Elmore postuluje, że liderzy powinni być autentyczni, dzielić się swoimi słabościami i nie bać się pokazywać swojej ludzkiej strony. Taka transparentność buduje zaufanie, co bezpośrednio przekłada się na większy wpływ w grupie.
4. Paradoks służenia i władzy: Podobnie jak Maxwell, Elmore wierzy, że prawdziwy wpływ wynika z postawy służenia innym. Jednak w odróżnieniu od Maxwella, który kładzie większy nacisk na rozwój autorytetu, Elmore podkreśla, że liderzy muszą równocześnie służyć i być gotowi do podejmowania trudnych decyzji. Ta umiejętność balansowania między dbaniem o ludzi a wymaganiem od nich więcej jest kluczowa dla wywierania wpływu.

3. Porównanie podejść Maxwella i Elmore’a

• Relacje i empatia: Obaj autorzy uznają relacje za klucz do wywierania wpływu, ale Maxwell bardziej koncentruje się na ich długoterminowym budowaniu, podczas gdy Elmore kładzie większy nacisk na empatię i umiejętność dostosowywania się do emocjonalnych potrzeb zespołu.
• Autorytet i autentyczność: Maxwell mówi o wpływie przez autorytet zdobywany dzięki charakterowi i kompetencjom. Elmore z kolei postrzega autorytet przez pryzmat autentyczności i transparentności, gdzie liderzy nie boją się pokazywać swoich słabości.
• Władza a służenie: Obaj autorzy uznają, że prawdziwe przywództwo to służenie ludziom. Maxwell skupia się na budowaniu autorytetu poprzez służenie, Elmore zaś podkreśla paradoks tego, że liderzy muszą jednocześnie służyć i być gotowi do podejmowania trudnych decyzji.
• Proces a paradoksy: Dla Maxwella przywództwo to proces rozwijania relacji i budowania wpływu na różnych poziomach. Elmore natomiast uważa, że skuteczne przywództwo w dzisiejszych czasach polega na umiejętnym balansowaniu między sprzecznymi oczekiwaniami i cechami.

4. Podsumowanie

Wywieranie wpływu według Johna Maxwella to proces długotrwały, oparty na budowaniu relacji, autorytetu i integralności. Liderzy, którzy w pełni opanowują te zasady, są w stanie skutecznie oddziaływać na swoje otoczenie bez potrzeby odwoływania się do formalnej władzy. Tim Elmore natomiast proponuje bardziej dynamiczne i złożone podejście, gdzie wpływ wynika z umiejętności balansowania sprzecznymi cechami, empatii oraz autentyczności.

Obie perspektywy są wartościowe, jednak Maxwell bardziej skupia się na tradycyjnym modelu przywództwa opartym na autorytecie i relacjach, podczas gdy Elmore wychodzi naprzeciw współczesnym wyzwaniom, sugerując, że liderzy muszą elastycznie dostosowywać się do zmieniających się okoliczności, aby skutecznie wpływać na innych.