Przywództwo zaczyna się w domu 1/10

Mogłeś/aś nie mieć dobrych przykładów przywództwo (bycia liderem) w swoim domu, ale to jeszcze nie powód abyś postępował tak samo. To w domu wyrastają przyszli liderzy i świetnie – jeśli będziesz tego świadomy/a.

Pewnie nie byłem wzorem z Sever w tym zakresie, jednak w na swojej drodze spotkałem ludzi których śmiało mogę nazwać wzorem ojca czy matki.

Pozwól, że podzielę się tym co zebrałem i w tym krótkim tekście oraz kolejnych dziewięciu odcinkach tego cyklu.

John Maxwell często powtarza, że „najtrudniejszym miejscem do bycia liderem jest własny dom”. I ma rację. Bo właśnie tam nikt nie daje nam stanowiska, tytułu ani kontraktu. W domu nie ma zespołu do zarządzania — jest rodzina, która patrzy, słucha i czuje. I to dużo głębiej niż ktokolwiek inny.

W pracy możemy się przygotować, założyć maskę profesjonalizmu i pokazać światu naszą “najlepszą” wersję. Ale w domu? W domu wychodzi prawda. Tam przywództwo nie jest rolą — jest stylem życia.

Lider w domu to nie ten, który mówi najwięcej — ale ten, który żyje najprawdziwiej.

Nie trzeba mieć tytułu „lidera rodziny”, żeby nim być. Wystarczy codziennie wprowadzać w życie choćby trzy proste wartości, które uważa się za fundament przywództwa: autentyczność, odpowiedzialność i dawanie przykładu.


1. Autentyczność – bądź prawdziwy, nie perfekcyjny

Autentyczność to odwaga, by być sobą – z zaletami i słabościami. Dzieci nie potrzebują idealnego ojca. Potrzebują prawdziwego.

Przykłady:

  • Przyznaj się do błędu i powiedz: „Przepraszam, nie miałem racji.” Dla dziecka to lekcja pokory, której nie da się nauczyć słowami.
  • Opowiedz o swoich porażkach z młodości – pokaż, że upadki są częścią drogi do sukcesu.
  • Zamiast udawać spokój, powiedz: „Dziś jestem zmęczony, potrzebuję chwili dla siebie.” Uczysz w ten sposób, że emocje są normalne, a nie czymś, co trzeba ukrywać.

John Maxwell napisał: „Ludzie podążają za liderem, który jest prawdziwy, a nie doskonały.” W domu ta zasada działa podwójnie mocno.


2. Odpowiedzialność – weź na siebie więcej, niż musisz

Odpowiedzialność to nie tylko obowiązki zawodowe. To również troska o klimat emocjonalny domu.
Rodzina to zespół, w którym ojciec nadaje ton – nie przez władzę, ale przez postawę.

Przykłady:

  • Zamiast pytać: „Kto znów nie wyniósł śmieci?”, po prostu zrób to i powiedz: „Zrobiłem to, żebyśmy mieli czysto.” To uczy, że przywództwo to działanie, nie narzekanie.
  • Znajdź czas na rozmowę z dzieckiem, nawet gdy jesteś zmęczony. Odpowiedzialny lider nie ucieka od relacji.
  • Dbaj o wspólny budżet i planuj razem z żoną cele finansowe – to buduje poczucie bezpieczeństwa i partnerstwa.

Maxwell przypomina: „Lider to ten, który bierze odpowiedzialność, zanim inni poczują, że powinni.”


3. Dawanie przykładu – mów mniej, pokazuj więcej

W przywództwie – zwłaszcza w domu – słowa mają mniejszą moc niż codzienne gesty. Dzieci uczą się przez obserwację. Patrzą, jak traktujesz mamę, jak reagujesz na stres, jak mówisz o innych.

Przykłady:

  • Zanim powiesz dziecku: „Bądź punktualny”, sam przychodź na czas.
  • Jeśli chcesz, by dzieci szanowały ludzi, pokaż im, jak z życzliwością mówisz o sąsiadach czy współpracownikach.
  • Pomódl się lub podziękuj za dzień przy stole. To prosty, ale mocny przykład wdzięczności i uważności.

Maxwell pisze: „Najsilniejszy wpływ wywierasz nie wtedy, gdy mówisz, ale gdy inni patrzą, jak żyjesz.”


Zakończenie – Twój dom to Twoje pierwsze pole przywództwa

Nie musisz być doskonały. Ale możesz być obecny. Możesz być prawdziwy. Możesz być przykładem.

Przywództwo w rodzinie to codzienna decyzja, by być światłem, nie reflektorem. Nie chodzi o to, by błyszczeć, ale by oświetlać drogę innym — żonie, dzieciom, ludziom, którzy Cię obserwują.

I właśnie tam, w ciszy wieczoru, przy wspólnym stole czy w codziennym chaosie, zaczyna się prawdziwe przywództwo.
Nie na scenie. Nie w biurze.
Ale w domu.


🟦 Trzy pytania dla młodego ojca-lidera:

  1. Co dziś zrobiłem, by moja rodzina poczuła się ważna?
  2. Czy moje słowa i czyny są spójne?
  3. Czego uczę moje dzieci – nie przez słowa, ale przez swoje reakcje?

Czy Ty uważasz, że świadomie stosujesz swoje wartości?

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on email
Email
Share on print
Wydrukuj

2 Responses

  1. Treść zawarta w pkt. “3. Dawanie przykładu – mów mniej, pokazuj więcej
    Dzieci uczą się przez obserwację. Patrzą, jak traktujesz mamę, jak reagujesz na stres, jak mówisz o innych.” –
    Skojarzyłam, dlatego dodałabym: dzieci uczą się tego co doświadczają w czasie powyższych zachowań (traktowania, reagowania, mówienia). Wyodrębniłam słowa “co doświadczają” bo niejednokrotnie słyszałam przykłady momentów doświadczeń ludzi dorosłych z dzieciństwa, które ich albo zatrzymały albo wzmocniły.

  2. Piękny temat gdy przykład dobrych relacji w rodzinie daje wspaniałe efekty na inne dziedziny życia.
    Dobra energia rozprzestrzenia się.
    Ogień ogniska domowego zgrzewa do dalszych działań I celów bo daje stabilność,harmonię i oparcie.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zapisz się do newslettera pełnego inspiracji




Kategorie bloga: